Ο καθρέφτης

Ο καθρέφτης

της Στέλλας Μαρή

Η ώρα είχε έρθει. Το ήξερε. Το ένιωθε. Περίπου κάθε μήνα, στο χρόνο των ζωντανών, εμφανιζόταν. Εκεί. Σε αυτόν. Διακριτικά. Τρυφερά. Δεν ήθελε να τον τρομάξει. Εμφανιζόταν σαν ένα περίεργο φως στον καθρέφτη του. Το φως σιγά σιγά πύκνωνε, κάλυπτε την επιφάνεια. Δεν μπορούσες πια να διακρίνεις τη  μορφή σου ή το δωμάτιο. Εδώ και ένα χρόνο εμφανιζόταν. Την καλούσε. Κι αυτή δεν μπορούσε να πει όχι. Την χρειαζόταν. Αυτή ένιωθε πάντα το βλέμμα του. Έτσι και τώρα. Την κοιτούσε. Επίμονα.  Αυτή τη φορά ήταν όμως  επιτακτικός. Τη ρωτούσε γιατί. Ήταν η πρώτη φορά  που τη ρωτούσε μετά το ατύχημα. Σχεδόν την κατηγορούσε. Της μιλούσε. Ακατάπαυστα. Της έλεγε ότι έφταιγε αυτή που έγινε το ατύχημα, ότι ποτέ δεν πήρε στα σοβαρά τις συμβουλές του, ότι ήταν σα να ήθελε να πεθάνει, σαν να ήθελε να χωρίσουν. Την κατηγόρησε πως ποτέ δεν τον ήθελε ίσως, πως μάλλον ποτέ δεν τον αγάπησε, σίγουρα όχι όπως αυτός. Και μετά έκλαψε.. ώρα πολύ.. Το φως τρεμόπαιζε.. δεν μπορούσε να απαντήσει αλλά αντιδρούσε.. ένιωθε τον πόνο του και  γινόταν όλο και πιο αδύναμο. Αυτός άρχισε να γελάει. «Φύγε, φύγε, φύγε, για άλλη μια φορά» της φώναξε καθώς αυτό αισθανόταν να μην μπορεί να κρατηθεί στην επιφάνεια του καθρέφτη, όσο αυτός δεν πίστευε στη αγάπη της. «Δε θέλω να έρθεις ξανά» ξεστόμισε. Και  τρόμαξε. Έσκυψε το κεφάλι του και άρχισε πάλι να κλαίει. Αυτήν τη φορά το κλάμα ήταν βουβό, το καταλάβαινες  από το τράνταγμα των ώμων. Το φως πάγωσε. Δεν μπορούσε πια να αντιδράσει. Και πόνεσε. Ήταν φτιαγμένο από αγάπη. Ένας λυγμός που δεν μπορούσε να ακουστεί παρά μόνο από αυτόν. Γύρισε και το κοίταξε. Ήρεμος τώρα. Και είδε τη μορφή της να ξεπροβαίνει από αυτό. Στην αρχή δειλά, μετά όλο και πιο καθαρά. Ήταν η πρώτη φορά που την έβλεπε  μετά το ατύχημα. Και την έβλεπε χαμογελαστή και ξέγνοιαστη και όμορφη. Όπως ήταν τότε. Και τον κοιτούσε. Και του χαμογελούσε. Και έκλαψε πάλι. Αλλά αυτή τη φορά το πρόσωπο του ήταν φωτεινό. Και ήρεμο. Η μορφή της ήταν παντού στο δωμάτιο. «Αντίο , αγαπημένη» της είπε ήρεμα. Και η μορφή σιγά σιγά εξαφανίστηκε. Ο καθρέφτης έσπασε.

Διαβάστε επίσης: