Αίμα Στο Χιόνι

Jo Nesbo

Αίμα στο Χιόνι  (Blood on Snow)

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, πως είναι να βρίσκεσαι στο μυαλό ενός πληρωμένου δολοφόνου; Όχι ε; Λογικό υποθέτω. Τα περισσότερα ψυχολογικά τεστ θα σας τοποθετούσαν στην κατηγορία του μέσου φυσιολογικού ανθρώπου. Όμως ο Nesbo, έχει αποδείξει πολλές φορές μέχρι τώρα ότι είναι κάτι πέρα από φυσιολογικός. Είναι ο συγγραφέας που δεν φοβάται να δοκιμαστεί στον τομέα του αστυνομικού μυθιστορήματος, αν και πλέον δεν δοκιμάζεται, απλά μεγαλουργεί. Κι αφού στα προηγούμενα έργα του ανέλυσε με κάθε λεπτομέρεια τον ψυχικό κόσμο των (αν και κανείς δεν μπορεί να το πει πια με σιγουριά)  «καλών», τώρα μπαίνει σε νέα χωράφια γράφοντας από την πλευρά ενός σεσημασμένου κακοποιού. Μοναδικό ταλέντο του ήρωα, μετά από αποτυχημένες προσπάθειες σε διάφορους εγκληματικούς τομείς, αποδεικνύεται η κατά παραγγελία εκτέλεση στόχων. Μέχρι που κάτι πάει στραβά με έναν από αυτούς και το σχέδιο μένει στη μέση. Κι ενώ διαβάζοντας αυτό το κομμάτι είστε προετοιμασμένοι να μισήσετε και να αντιπαθήσετε τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα, θα σας σταματήσω για μισό λεπτό. Ή και παραπάνω, ανάλογα με το πόσο γρήγορα διαβάζετε. Το βιβλίο μοιάζει με προσωπικό ημερολόγιο, γεγονός που συνεπάγεται ότι είναι πράγματι σαν να διαβάζετε τις σκέψεις του ήρωα. Αυτό φυσικά σας επιτρέπει να εισχωρήσετε στις προσεκτικά σχεδιασμένες μεθόδους του, στα ένστικτα αυτοσυντήρησης, στις δολοφονικές ιδέες του και στα πιο καταπιεσμένα συναισθήματα του. Και πιστέψτε με, τα έχει όλα. Παρόλα αυτά καταφέρνει να διχάσει ακόμα και τον πιο απόλυτο αναγνώστη. Έχετε γύρω στις διακόσιες σελίδες να αποφασίσετε μόνοι σας και το ξέρω πως σε σχέση με τα προηγούμενα έργα του συγγραφέα, το σύνολο τους φαίνεται μικρό, όμως είναι αρκετές για να καλύψουν όλα τα κομμάτια που κάνουν μια ιστορία καλή. Στα ράφια των βιβλιοπωλείων, βρίσκεται ήδη η συνέχεια Περισσότερο Αίμα, και οι πηγές μου με ενημερώνουν πως ακολουθεί ακόμα ένα βιβλίο. Εντάξει, εντάξει, οι πηγές μου είναι μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο, όμως η πεποίθηση ότι τα επόμενα βιβλία θα είναι εξίσου καλά είναι δική μου και μόνο. Ή μήπως όχι. Μήπως τελικά συμφωνείτε…;

Okay