Η ΜΙΚΡΗ ΑΔΕΛΦΗ

ΙΖΑΜΠΕΛ ΑΣΝΤΑΟΥΝ

Η ΜΙΚΡΗ ΑΔΕΛΦΗ

-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ-

Έπειτα από 16 χρόνια αποξένωσης, η Τζέσικα και η Έμιλι συναντιούνται στην κηδεία της μητέρας τους. Η μεγάλη αδελφή έχει μια τακτοποιημένη ζωή και νιώθει ασφαλής μέσα στους κόλπους της οικογένειας που έχει χτίσει με τον σύντροφο της. Την ευτυχία τους έχει έρθει να συμπληρώσει η μικρή τους κόρη. Σε αντίθεση με την Έμιλι, η Τζέσικα δεν φαίνεται να έχει καταφέρει τίποτα αξιόλογο στα δεκαέξι αυτά χρόνια που έχει απομακρυνθεί από τους δικούς της ανθρώπους. Όμως η Έμιλι είναι αποφασισμένη να αφήσει ό,τι έχει συμβεί στο παρελθόν και να ανοίξει την αγκαλιά της στην αδελφή της, προσφέροντας της όχι απλά μια θέση στη ζωή της αλλά και στη νέα της οικογένεια. Η Τζες θα δεχτεί με ευγνωμοσύνη την ευκαιρία που θα της δοθεί.

Μέσα στην οικογενειακή ευδαιμονία που ζούνε, η εξαφάνιση της Ντέιζι, του μωρού της Έμιλι, και μάλιστα την ώρα που την προσέχει η Τζέσικα, δοκιμάζει τις αντοχές όλων των μελών, με την ανησυχία να κορυφώνεται για την τύχη και την ασφάλεια του παιδιού. Ενοχές θα βασανίζουν τους κατοίκους του σπιτιού και αλληλοκατηγορίες θα ανταλλάσσονται όσο θα περνάνε οι μέρες και το παιδί δε θα βρίσκεται.

Όλοι έχουν κάτι να κρύψουν, κι όλοι να χάσουν αν αποκαλυφθούν τα μυστικά και τα ψέματα που έχουν πει. Μυστικά και ψέματα, καινούργια μα κυρίως αυτά που έρχονται από το παρελθόν για να συναθροιστούν με εκείνα του παρόντος, πιέζουν να βγουν στο φως και να αναγκάσουν τους ήρωες, αθώους και ενόχους, να αναμετρηθούν με την αλήθεια και τις ευθύνες τους.

Πέρα από την αγωνία για το που βρίσκεται το μωρό κι αν είναι καλά, και τις συχνές ανατροπές για το ποιος μπορεί να ευθύνεται για την απαγωγή, η συγγραφέας μας ταξιδεύει στο παρελθόν των δυο κοριτσιών. Σε αυτό το παρελθόν, το οποίο μας προσφέρεται σε δόσεις καλά ζυγισμένες με την αντιστοιχία της δράσης που εξελίσσεται στο παρόν, αντιλαμβανόμαστε τη μεταξύ τους σχέση, τους χαρακτήρες τους και φυσικά το γεγονός που τις ανάγκασε να αποξενωθούν για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, στέλνοντας τη Τζέσικα μακριά από την οικογένεια της. Φως θα πέσει στην ‘‘σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού’’ και η θέα του δε θα είναι καθόλου γοητευτική.

Η υπόθεση η οποία φυσικά και δεν είναι καθόλου αδιάφορη, αλλά ίσως κάτι, κάπου το έχουμε ξανασυναντήσει δεν είναι το μόνο ζητούμενο στη γραφή. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ο τρόπος που υφαίνει η συγγραφέας τον ιστό της και γραπώνει μέσα σε αυτόν τον αναγνώστη. Μπαίνοντας στο δεύτερο μέρος υπάρχει κλιμάκωση στην εξέλιξη που ίσως το πρώτο να μη μας έχει υποσχεθεί. Όσοι είναι εθισμένοι στα ψυχολογικά θρίλερ θα το απολαύσουν και ίσως και κάτι παραπάνω.

Μαίρη Β.

Διαβάστε επίσης: