Ο Υποψήφιος

Σκηνοθεσία: Jason Reitman

Παίζουν: Hugh Jackman, Vera Farmiga,  J. K. Simmons

Ο Jason Reitman μέσω της βιογραφίας του αμερικάνου γερουσιαστή Gary Hart’s για τη θέση του υποψηφίου των δημοκρατικών ώστε να διεκδικήσει την προεδρία των Η.Π.Α. στα τέλη της δεκαετίας του 80’ μας αποκαλύπτει πόσο κατευθυνόμενη αλλά και ρευστή μπορεί να γίνει η θέση ενός πολιτικού στη χώρα «όπου κάθε όνειρο πραγματοποιείται». –Πόσο απέχει αυτό από την πραγματικότητα αλλά δεν είναι κάτι που θα μας απασχολήσει στην παρούσα κριτική-.

Στα 1987 στήνεται μια δυναμική καμπάνια γύρω από τον Gary Hart’s (Hugh Jackman), ώστε να είναι αυτός που θα διεκδικήσει την προεδρία των Η.Π.Α. Ο Hart’s θεωρείται ένας από τους πιο χαρισματικούς υποψηφίους μετά τον Τζον Κένεντι και έχει πείσει το 34% των δημοκρατικών για την αξία του. Είναι το φαβορί και όλα δείχνουν ότι έχει τα φόντα να κερδίσει τις εκλογές από τους ρεπουμπλικάνους.

Όταν ένα σκάνδαλο κίτρινου τύπου που αφορά την προσωπική του ζωή ξεσπά και εκείνος δεν μπορεί παρά να το αρνηθεί· πλέον η αντίστροφη μέτρηση έχει ξεκινήσει και η ανοδική του πορεία θα αλλάξει κατεύθυνση μέσα σε ελάχιστο χρόνο.

Στην ταινία του Reitman ο Χαρτς είναι όντως ένας συμπαθητικός άνθρωπος και φαίνεται ένας χαρισματικός πολιτικός. Προτιμάει να δώσει πόρους για τη μόρφωση και την παιδεία, κάτι που ακούγεται σχεδόν γελοίο στα αυτιά των αντιπάλων του, από το να πληρώνει για πυραύλους που έχουν τη δυνατότητα να καταστρέψουν τον πλανήτη. Ίσως να βρίσκεται πίσω του μια ολόκληρη ομάδα επικοινωνιολόγων, στρατολογώντας και τη σύζυγο σε αυτή την καμπάνια, και προσπαθούν να βγάλουν προς τα έξω το προφίλ του οικογενειάρχη, του σωστού αμερικανού που καλύπτει τα ιδεώδη του σωστού –μικρομεσαίου- αμερικανού πολίτη. Όμως οι απόψεις και το πολιτικό πρόγραμμα φαίνονται να είναι του ίδιου του Χαρτς.

Πρόεδρος δεν έγινε ποτέ ώστε να μάθει ο αμερικανικός λαός και μαζί και εμείς κατά πόσο τα λόγια θα μετατρέπονταν σε πράξεις μιας και πλέον έχουμε συνηθίσει από τους πολιτικούς σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο να αλλάζουν κατεύθυνση όταν τελικά εκλέγονται.

Εκτός από τον τρόπο που θα δουλέψει η ομάδα καμπάνιας του Χαρτς όσο προσπαθεί να τον αναδείξει αλλά και να τον κάνει να ξεχωρίσει από τους αντιπάλους του, αλλά και πως θα αντιδράσει αφού ξεσπάσει το σκάνδαλο, ο  Reitman θα ‘‘διεισδύσει’’ με την κάμερα του και στο πως δουλεύουν τα Μ.Μ.Ε. προκειμένου να πουλήσουν φύλλα και να ανεβάσουν ακροαματικότητες, μετατρέποντας την προσωπική ζωή του οποιοδήποτε σε τσίρκο.

Συμπαθητικό αποτέλεσμα, με καλές ερμηνείες, κάνα δυο εντάσεις, αλλά δεν έχει και τις ιδιαίτερες στιγμές για να ξεχωρίσει κάποιος. Αν σας αρέσει ο κόσμος της πολιτικής και κυρίως το παρασκήνιο της θα βρείτε την ταινία «Ο Υποψήφιος» ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και ειδικά από τη στιγμή που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και πρόσωπα. Ενώ και θα πρέπει να απασχολήσει τους πάντες αν η προσωπική ζωή κάποιου έχει τόση βαρύτητα στην πολιτική ζωή ή απλά ισχύει ότι η γυναίκα του Καίσαρα όχι απλά πρέπει να φαίνεται τίμια αλλά και να είναι. Άλλωστε δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δει εν διαστάσει ζευγάρια να ‘‘τα βρίσκουν’’ για το καλό της καριέρας του ενός από τους δυο συζύγους. Τι μας αφορά όμως εμάς τελικά ως ψηφοφόρους: το φαίνεσθε ή το είναι;

Από 6 Δεκεμβρίου στους κινηματογράφους.

Μαίρη Β.