ΠΑΘΟΣ

ANNIE ERNAUX

-Εκδόσεις Μεταίχμιο-

         «…η γραφή, σε αντίθεση με την πραγματική ζωή, αποκλείει το απρόσμενο».

Η νουβέλα της βραβευμένης με νόμπελ συγγραφέως, ξεκινάει με μια σκηνή πορνό, που η ίδια (αφού το κείμενο λογίζεται για αυτοβιογραφικό) βλέπει στην τηλεόραση. Η όλη ιστορία το πάθος της για τον εραστή της από μια ανατολική χώρα, που συναντάει σε αραιά διαστήματα, και τα αισθήματα που της γεννούνται όταν πρόκειται να τον συναντήσει, όταν της λείπει, όταν κάνει έρωτα μαζί του, όταν βρίσκονται. Δηλαδή το Πάθος.

Έκπληκτη αναρωτιέται που βρίσκεται το παρόν, όταν ο χρόνος μετράει αντίστροφα. Αναγνωρίζει πως οι λέξεις μιας άλλης γλώσσας όταν χρησιμοποιούνται δεν είναι αισχρές, δεν φορτίζονται με κοινωνικά ταμπού και είναι απλά λέξεις, ενώ οι ίδιες μπορεί να είναι διαφορετικές, κοινωνικά ή πολιτισμικά, όταν αποδίδονται από έναν αυτόχθονα ή έναν ξένο.

Το περιοδικό Nous deux, αναφέρει πως είναι πιο άσεμνο από τον Σαντ. Προς Θεού, οι γάλλοι δεν είναι σεμνότυφοι ή μήπως όχι; Παρόλα αυτά η Ernaux γράφει ένα τολμηρό κείμενο, μια αυτοβιογραφία πάθους θα λέγαμε, που συνέβη στο τελευταίο πέμπτο του προηγούμενου αιώνα, όμως με μαεστρία κάνει το κείμενο από ερωτικό, κοινωνικό και αναλυτικό. Διότι δεν είναι η ιστορία αυτή καθαυτή, δεν είναι το πάθος που μοιράζεται μαζί μας, είναι οι περιφερειακές σκέψεις που της γεννά. Μέσα από τη γραφή ανακαλύπτει πράγματα, ξαναζεί το πάθος εκθέτοντάς το, χωρίς να χρειάζεται να απολογηθεί, όπως σε ένα κοινωνικό περιβάλλον. Μέσα από τη γραφή προσπαθεί να διασώσει το πάθος και να διασωθεί, ενώ αφήνοντας το στυλό συνεχίζει να ζει. Η ιστορία και η καταγραφή της δεν της δημιουργούν ενοχές εν αντιθέσει με την εν δυνάμει ανάγνωση του κοινού. Γιατί εκεί θα τεθεί υπό την κρίση των ανθρώπων και τις υπάρχουσες αξίες της κοινωνίας.

Τελικά η γραφή απελευθερώνει και δεσμεύει ταυτόχρονα, και η συγγραφέας χρησιμοποιεί τις λέξεις για να δεσμεύσει το πάθος της και να σχολιάσει τον κόσμο, αντιλαμβανόμενη τις κοινωνικές κατασκευές που βάζουν κανόνες, που μπορεί όλοι να σπάμε, αλλά υπάρχουν εκεί για να μας φοβίζουν, να μας προκαλούν αμηχανία και να μας τιμωρούν ενίοτε. Ένα μικρό, εσωτερικό κείμενο, που εξωτερικεύει μιαν αλήθεια, λέγοντας μέσα από μια ιστορία τόσα πολλά.

«Τώρα πιστεύω ότι (πολυτέλεια) είναι και το να μπορείς να βιώσεις ένα πάθος για ένα άντρα ή μια γυναίκα».

Ε.Φ.Β.

Διαβάστε επίσης: